تک نوشت های یک پرگار ...

میوه خیال،
ترس است، از دروغ بودن،
از پوچ بودن...

دلت را به پوچی خیالی گره مزن

نفرت،
سرب است،
سنگین اما ارزان ...

دلی که سربی شود، سنگینی‌اش را مفت نمی‌خرند

دردهای دل، از جنس نگفتن است ...
نگفتنی‌هایی که تنها بر گوش او محرمند...

سفره دلت را حراج نامحرمان مکن

بی‌گاه،
دلت تنگ می‌شود،
خرد می‌شود،
ویران می‌شود بی‌آنکه حتی چرایش را بدانی ...

می‌گویند دل به دل راه دارد...
حتما دل عزیزی این چنین بارانیست

این روزها،
دل پرگار را به مُهر صبر تو نشان می‌کنند ...

پرگار است و انتظار یک بهانه ...

نمی‌خوانیش؟

دلت را به نام دیگری سند مزن ...

سند، بی‌امضای مالک رسمی نمی‌شود

باید خلیل بود و به یار اعتماد کرد ...

گاهی بهشت در دل آتش میسر است

مختصات هر نقطه را به مبدأش می‌سنجند...
دور یا نزدیک...

مبدأ مختصات دلت را فراموش نکن