تک نوشت های یک پرگار ...

بی‌گاه،
دلت تنگ می‌شود،
خرد می‌شود،
ویران می‌شود بی‌آنکه حتی چرایش را بدانی ...

می‌گویند دل به دل راه دارد...
حتما دل عزیزی این چنین بارانیست

این روزها،
دل پرگار را به مُهر صبر تو نشان می‌کنند ...

پرگار است و انتظار یک بهانه ...

نمی‌خوانیش؟

باید خلیل بود و به یار اعتماد کرد ...

گاهی بهشت در دل آتش میسر است

یاکریم‌ها را به خوش صدایی صبحشان می شناسند
و من، تو را به سکوت غم‌بار همیشگی‌ات ...

سکوتی که هر که هر چه خواست تفسیرش کرد

در خانه‌ای را که می گشایی، آرام بگشا...
آرامـ...ـتر ...

دل یاکریم من، خاطر خوشی از در و دیوار ندارد ...