تک نوشت های یک پرگار ...

دایره ای را که به دور دلی می کشی، یک مرز است،
یک حرمت است که آزادیش را در خود محیط می کند ...
وابسته اش می کند ...

این مرز آنقدر باید بیارزد که هوای شکستنش به سر هیچ دلی نزد ...
چه آنکه داخل این مرز است و چه آنانکه خارج!